آیه یاس

《و لَقَد خَلَقنا الاِنسانَ فِی کَبَد》

این آیه تمام ماجراست دوست من

آیه یاس است و چکیده ای کمال از تمام هست و نیستمان

یعنی امیدی هم در کار نیست، فریبمان دادند

یزدان پیروزگر، از همان ازل آب پاکی را روی دستمان ریخته بود

دردی ازلی در وجودمان نهادینه است

درد و رنج برایمان مقدر شده 

کلک رنج، قدرتمند است و ما در برابر آن ناتوان و نحیف

چگونه می توان از آن رهایی جست؟

راه فراری نیست، 

تمام کوچه ها بن بست است

هر چقدر بیشتر دوندگی کنی ، 

محکم تر از قبل به دیوار پایان کوچه برخورد میکنی و درست مثل قبل دوباره فرو می ریزی

اینبار اما جانگداز تر، دردناک تر، مغروق تر در غم

راه فراری نیست دوست من...

 

میم.سین